اختلالات خوردن و درمان ارتودنسی

اختلالات خوردن ناشی از ترکیبی از عوامل بیولوژیکی ، روحی و محیطی است.

نظریه های بسیاری در این باره وجود دارد.

در این نظریه ها به طور مفصل درباره این اختلال در فرد و علت آن توضیحاتی داده شده است.

گاهی اوقات هم ممکن است علت آن کاملا روشن نباشد.

آگاهی از این اختلالات می تواند قدم اول در شناخت و رفع آن باشد.

بیولوژیک

اختلال در غذا خوردن ممکن است تنها افراد خاصی را درگیر کرده باشد.

زیرا به دلیل تربیت خانوادگی یا ژنتیک ، ممکن است مواد شیمیایی در مغز که گرسنگی ، هضم و اشتها را کنترل می کنند مختل شوند.

سابقه سکته مغزی در خانواده ، بولیمیایی یا اختلال در خوردن مواد غذایی ، توانسته است این افراد را در گروه در معرض خطر قرار دهد.

روانشناسی

• اختلال وسواس اجباری
• آسیب های احساسی گذشته یا جاری
• اضطراب
• افسردگی
• تمایل به کنترل برخی جنبه های زندگی
• ناتوانی در کنترل رفتارها
• ارزش های خانوادگی در مورد اندازه و ظاهر بدن
• عزت نفس پایین
• احساس از دست دادن

محیطی

• استرس در مدرسه ، ورزش با گروه همسالان
• روابط خشونت آمیز یا مشکل که باعث استرس احساسی یا احساس از دست دادن می شود.
• تمرکز شدید جامعه و اطرافیان بر رژیم غذایی

پرچم های قرمز برای اختلال خوردن غذا

• اغلب این افراد مواد غذایی زیادی را در یک وعده می خورند
• کنترل خوردن را از دست می دهند
• هنگام خوردن گرسنه نیستند
• به تنهایی غذا می خورند
• از خوردن به عنوان راهی برای کنترل احساسات استفاده می کنند
• دزدکی خوراکی می خورند

چگونه ارتودنسی به بیمارانی که اختلالات خوردن دارند کمک می کند؟

کلید اصلی برای مقابله با این مشکل ، پیدا کردن افراد مبتلا به این اختلال است.

اختلال در خوردن مواد غذایی اغلب در نوجوانان شایع است.

این گروه سنی هم بیشترین دریافت کننده های درمان ارتودنسی هستند.

چه میزان از بیماران ارتودنسی از اختلالات خوردن رنج می برند؟

در سال 1997 یک نظر سنجی ملی از دانش آموزان یک کالج گرفته شد.

طبق این نظر سنجی ، حدود 5 درصد از زنان و 1 درصد از مردان ، در این آمار جای گرفتند.

به عبارتی معلوم شد که در حدود شش نفر از 100 نفر ، یک یا چند فرم از اختلال در خوردن مواد غذایی را دارند.

چه نشانه هایی ازاختلالات خوردن در بیماران ارتودنسی دیده می شود؟

یکی از نشانه هایی که یک متخصص ارتودنسی خوب می تواند به آن اشاره کند فرسایش مینای دندان ناشی از اسید معده است.

این فرسایش همیشه با هیدروکلریک از معده شروع می شود.

به طور کلی این فرسایش در دندان ها صورت می گیرد و ارتودنتیست می تواند آن را ببیند.

این اتفاق به دلیل انگشت در دهان کردن این بیماران پس از هر وعده غذایی می افتد.

سپس نشانه هایی از آن به جا می ماند که ارتودنتیست می تواند آنرا ببیند.

در این موارد مینای دندان بیماران نازک تر و شکننده تر می شود.

یک علامت دیگر ، کمبود اعتماد به نفس است که تقریبا در تمام بیماران مبتلا به اختلالات خوردن رخ می دهد.

اگرچه این افراد را می توان به سختی تشخیص داد اما یک ارتودنتیست به طور ضمنی می تواند آنها را تشخیص دهد.

بی اشتهایی

در مورد بی اشتهایی بیماران ارتودنسی ، یکی از مهمترین نشانه های اختلالات خوردن در این بیماران ، کمبود وزن آنها است.

این بیماران به طور معمول لاغرتر از آن چیزی هستند که باید باشند.

این افراد به دلیل رعایت نکردن الگوهای غذایی و مصرف خوراکی های مضر ، کمبود وزن دارند.

از این رو علائم جسمی در آنها وجود دارد که یک ارتودنتیست می تواند آنرا تشخیص دهد.

اختلالات خوردن به چند دسته تقسیم بندی می شود؟

در کل اختلال در خوردن مواد غذایی را می توان در سه طبقه دسته بندی کرد.

• بی اشتهایی
• بولیمی
• پرخوری اجباری

هرگونه اختلال در مصرف مواد غذایی واقعا یک بیماری به حساب می آید.

این بیماری می تواند همه جوانب زندگی فرد را فرا گرفته و تاثیر عمیقی بر سلامت جسمی و سیستم روانی او بگذارد.

همه این اختلالات در ارتودنسی دخیل هستند.

زیرا یک ارتودنتیست با مقطعی از جامعه در ارتباط است.

این درحالی است که این آسیب شناسی ها با هیچ وضعیت اقتصادی – اجتماعی همراه نیستند.

ما به دنبال یک گروه خاص نیستیم ، این مشکل در کل جمعیت وجود دارد.

بنابراین ارتودنتیست ها فرصتی برای دیدن همه این اختلالات دارند.

کدام یک از اختلالات خوردن جدی تر هستند؟

بسته به توصیف واقعی که در فرد دیده می شود ، هرکدام از این موارد می توانند کشنده باشند.

زیرا همه آنها ممکن است باعث آسیب جدی به ارگان های بدن شوند.

پرخوری اجباری می تواند منجر به دیابت ، کلسترول و فشار خون شود.

بی اشتهایی و بولیمی می تواند باعث مشکلات زیادی در رابطه با کمبود مواد مغذی شود.

ارتودنتیست ها چه نقشی در درمان بیماران مبتلا به اختلالات خوردن دارند؟

اصولا این یک فرصتی است که بتوان مشکل را با بیمار درمیان گذاشت.

نقش یک متخصص ارتودنسی در وهله اول برقراری ارتباط با بیمار است.

اما اگر بیمار کودک باشد بهتر است با والدین او این موضوع را در میان گذاشت.

در این میان دانستن اینکه چگونه در این مورد با یک بیمار جوان می توان مسئله را درمیان گذاشت ، مهم است.

به عنوان مثال : با افرادی که فرسایش مینای دندان دارند ، این نشانه بزرگی از یک بیماری است.

می توان در این مورد بحثی را در مورد اینکه آیا بعضی اوقات ریفلاکس گوارشی دارند ، سوالاتی را از آنها پرسید.

آیا یک ارتودنتیست می تواند درمان مستقیمی به بیماران اختلالات خوردن بدهد؟

به غیر از ارجاع ها ، تنها نوع درمانی که ممکن است بتوان برای این دسته از بیماران فراهم کرد ، اجرای استراتژی فلوراید است.

شستشوی دهانی با فلوراید می تواند از ساختار باقی مانده دندان محافظت کند.

برای افرادی که ریفلاکس دارند توصیه می شود که از دهانشویه فلوراید استفاده کنند تا اثرات مضر اسید معده را کاهش دهند.

برای افرادی که بی اشتهایی دارند ارجاع به پزشک بسیار مهم است.

زیرا در اثر بی اشتهایی و مصرف نکردن مواد مغذی کافی می توان شاهد انواع بیماری های لثه در این افراد بود.